Μάκης Γεωργιάδης
Ας ξεκινήσουμε από μια διαλεκτική αρχή: Η ποσοτική συσσώρευση θα επιφέρει και ποιοτική μεταβολή. Μέσα από τη συνθετότητα και την πολλαπλότητα παραγόντων οι οποίοι επιδρούν στο ποδόσφαιρο και παρά τη δυσκολία των συνθηκών που ζούμε, φαίνεται πως στο σαθρό ελληνικό επαγγελματικό οικοδόμημα βιώνουμε αυτήν ακριβώς την εποχή — της ποιοτικής μεταβολής. Η είσοδος του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη, ως μαινόμενου οπλοφόρου εκδικητή στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας στον αγώνα με την ΑΕΚ την περασμένη Κυριακή έδρασε ως καταλύτης. Αποκαλύπτοντας τη βαθιά αντιδραστική μεταβολή που συντελείται εδώ και αρκετά χρόνια στον συγκεκριμένο χώρο και έχει επιταχυνθεί εξαιτίας της κρίσης, των βίαιων ανακατατάξεων στο επίπεδο της ολιγαρχίας και της σωρευμένης οργής στην κοινωνία, η οποία αναζητά ρωγμές και διέξοδο προς την επιφάνεια.
Φυσικά, θα ήταν αστείο να πιστέψει κανείς ότι οφείλεται αποκλειστικά στον μεγαλομέτοχο της θεσσαλονικιώτικης ΠΑΕ και κάποιους… εισαγόμενους τρόπους ξεκαθαρίσματος διαφορών, όπως πολλοί θέλουν να διαδίδουν. Από την άλλη πλευρά, μια ανάλυση η οποία –με αρκετές δόσεις συμψηφισμών– εκκινεί και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πάντα τα ίδια συνέβαιναν στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με την παράλληλη αόριστη καταγγελία της επαγγελματοποίησης και της ασύδοτης δράσης σκοτεινών παραγόντων, επίσης είναι προβληματική και τείνει να αγνοεί πολλές πτυχές της ιστορικής εξέλιξης, εντός και εκτός συνόρων.
Σε κάθε περίπτωση, όπως σημειώνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κανένα θεσμικό πλαίσιο δεν πρόκειται να εξυγιάνει τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, καθώς για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ –που ταυτόχρονα είναι και οι επιφανέστεροι κεφαλαιοκράτες– ο μόνος νόμος που σέβονται είναι ο νόμος του ισχυρού. Ο ίδιος νόμος που επέβαλε την επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου το 1980, λίγο πριν την είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ — αλλά και του συνόλου του αθλητισμού το 1992, λίγο πριν την ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ…
Ο επιχειρηματικός πόλεμος μαίνεται και στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου
Κοιτάζοντας το φαινόμενο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και στη διαχρονική του εξέλιξη, είναι απαραίτητο να γίνουν οι εξής επισημάνσεις.
Πρώτον: Είναι εξαιρετικά μεγάλες, έως εγκληματικές, αλλά και ξεκάθαρες οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης. Είναι ξεκάθαρες οι πολιτικές ευθύνες για αυτούς που όχι μόνο ανέχτηκαν αλλά εξέθρεψαν μια Λερναία Ύδρα που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο. Η συμμετοχή, ενεργή ή στο παρασκήνιο, συνολικά της κυβέρνησης και συγκεκριμένων υπουργών της όπως ο Κοντονής, ξεκινούν από μια απροκάλυπτη προσπάθεια αλλαγής συσχετισμών στην ΕΠΟ και στο ρυθμιστικό και νομοθετικό πλαίσιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επιπλέον, η ίδια η κυβέρνηση πρωτοστάτησε στην επιβολή επιτροπείας από FIFA και UEFA στην ΕΠΟ. Κάτι που σημαίνει ότι πρακτικά έβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!
Δεύτερον: Είναι απολύτως σαφές ότι η κυβέρνηση αγκάλιασε, ενθάρρυνε και στήριξε παντοιοτρόπως την επιχειρηματική δραστηριότητα Σαββίδη. Από το χάρισμα προστίμων στη ΣΕΚΑΠ ως τις ανεκδιήγητες δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ, οι οποίες εκλήφθηκαν ως πρόωρη απονομή πρωταθλήματος στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Για να μην «αδικούμε», βεβαίως, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπάθησε και «έπαιξε μπάλα» με όλους σχεδόν τους μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου, ασχέτως εάν οι συμμαχίες είχαν πρόσκαιρο ή μονιμότερο χαρακτήρα. Έτσι, πριν γίνει κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συμμαχήσει παρασκηνιακά με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός και «καπετάνιο» του Πειραιά Μαρινάκη. Η παραδοχή ότι «πάμε με τον πιο δυνατό» φαίνεται πως εξόκειλε, όταν ο εφοπλιστής –ο οποίος διατηρούσε στενές σχέσεις και με την οικογένεια Μητσοτάκη– εξέλαβε ως επίθεση στα συμφέροντά του την επιχείρηση «εξυγίανσης» στην οποία πρωτοστάτησε αργότερα η κυβέρνηση. Όμως, το σλόγκαν Μαρινάκη, πως ό,τι γίνεται «πλήττει το λαό του θρύλου», βρήκε ευήκοα ώτα και μιμητές. Λίγο αργότερα με το αφεντικό της ΑΕΚ και τα σχέδια για άλωση της Νέας Φιλαδέλφειας με όχημα το γήπεδο. Και φυσικά, με τον Σαββίδη και το λαό του ΠΑΟΚ, ο οποίος βλέπει να τον επιβουλεύεται το αδηφάγο αθηνοκεντρικό κράτος, όπως λένε κυβερνητικοί βουλευτές, όπως ο Γ. Λαζαρίδης των ΑΝΕΛ, από βήματος της Βουλής.
Στο μεσοδιάστημα, συμμαχίες έσπασαν και νέες δημιουργήθηκαν. Σαββίδης και Μελισσανίδης παρέμειναν, είτε ανοιχτά είτε πιο διακριτικά, στο πλευρό της κυβέρνησης. Από την έκφραση θαυμασμού του πρώτου προς το πρόσωπο του Τσίπρα, τον οποίο αποκάλεσε «Πούτιν της Ελλάδας», ως τα ευφυολογήματα του δεύτερου για ονομασία του γηπέδου της ΑΕΚ σε «Δούρου Αρένα», μετά την απόλυτη ικανοποίηση των επιδιώξεών του από την Περιφέρεια, η κυβέρνηση απολάμβανε στήριξης. Και αυτή, σε αντάλλαγμα, προσπάθησε διπλωματικά να ικανοποιήσει τις επιδιώξεις των δύο ισχυρών πόλων. Όμως, ο τρίτος –και επί 20ετία ισχυρότερος– πόλος, ο Ολυμπιακός, πέρασε στην αντεπίθεση μόλις ένιωσε ότι απειλούνται τα «κεκτημένα» στο προσκήνιο και το παρασκήνιο. Ο δε τέταρτος , ο Παναθηναϊκός, είχε εξαρχής εχθρική στάση ως προς τα πολιτικά διακυβεύματα στην κυβέρνηση, έσπευσε όμως αρχικά να συμμαχήσει με τους ιδιοκτήτες των δύο «δικεφάλων», προκειμένου να εκθρονίσουν τον «αιώνιο αντίπαλο». Ωστόσο, στην πορεία, ο διώκτης της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ποδόσφαιρο και αυτός που πρωτοστάτησε στην ανάδειξη των καταγγελιών περί ανάμειξης του Μαρινάκη στην υπόθεση Noor One, ο ιδιοκτήτης του ομίλου ΣΚΑΪ και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟ, Αλάφούζος, έγινε ο αδύναμος κρίκος και αναγκάστηκε να συμμαχήσει με τον «αιώνιο αντίπαλο» και φυσικά επιτίθεται κατά πάντων και κυρίως της κυβέρνησης.
Τρίτον: Οι χειρισμοί της κυβέρνησης με τη διακοπή του πρωταθλήματος αποσκοπούν στο να κερδηθεί χρόνος με μια ανέξοδη απόφαση η οποία θα αφήνει χρονικά περιθώρια διαβούλευσης, ώστε να γλιτώσει μια εξοντωτική ποινή τόσο ο ΠΑΟΚ όσο και ο εκλεκτός της Σαββίδης. Η κυβέρνηση προσπαθεί πλέον με αντιπερισπασμούς και λαθροχειρίες να χρεώσει –όπως έκανε και με τα μνημόνια– τη δραστηριότητα Σαββίδη στους προηγουμένους και ειδικά τη ΝΔ. Από την άλλη, η νέα «αντιμνημονιακή συμμαχία» οικοδομείται με αναρτήσεις του υιού Σαββίδη, ο οποίος στρέφεται εναντίον των «μνημονιακών» κυβερνήσεων και κομμάτων, αναδεικνύοντας ως μέγα εχθρό του λαού συνολικά και του ΠΑΟΚ ειδικά τον Μητσοτάκη, ο οποίος εμφανίζεται να φορά… ερυθρόλευκα κασκόλ. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο η νέα διαχωριστική γραμμή να είναι ένα σύμπλεγμα διαμάχης Βορρά – Νότου με ολίγη από «αντιμνημονιακά μέτωπα» που έρχονται σε σύγκρουση με τη Δεξιά! Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ διαβλέπει τον κίνδυνο νέου διχασμού της Ελλάδας με αφορμή το ποδόσφαιρο. Κι όμως όσο χαζό και ρηχό κι να ακούγεται, ολόκληρο το σύμπλεγμα διαπλοκής πολιτικής – ποδοσφαίρου – ΜΜΕ και λοιπής επιχειρηματικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με τη νέα την δράση των «οπαδικών στρατών», δημιουργούν ένα εκρηκτικό και νέας ποιότητας κοκτέιλ, το οποίο είναι ικανό να κάνει ανατρέψει εκ βάθρων ό,τι ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Τέταρτον – ίσως και πιο καθοριστικό: Το γεγονός ότι όλες οι διαδικασίες κάθαρσης και εξυγίανσης γίνονται με τη συνδρομή ότι πιο σάπιου, διεφθαρμένου και αργυρώνητου υπάρχει, δηλαδή της FIFA και της UEFA, δείχνει και το πού και πώς θα καταλήξει η κατάσταση. Έστω και μετά από ένα «ημίχρονο», μέχρι να ξεκινήσει ένας νέος γύρος αδυσώπητου επιχειρηματικού πολέμου, στον οποίο ο Σαββίδης θα ήθελε να ισχύει το «ο χαμένος τα παίρνει όλα». Καθώς δε αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να του αφήνουν τέτοια περιθώρια, ελπίζει να ρεφάρει στο δεύτερο ημίχρονο — με τους ανταγωνιστές του να του την έχουν στημένη και εκεί.
Σε κάθε περίπτωση, το πλέον θλιβερό είναι πως η απόσυρση του φίλαθλου κόσμου από τα γήπεδα, σε συνδυασμό με την ακραία ομαδοποίηση και οπαδοποίηση των πάντων, έχουν οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου έκπτωση όχι απλώς κάποιων αμφισβητούμενων αξιών, αλλά συνολικώς ενός αθλήματος το οποίο κάποτε πρόσφερε απλόχερα πραγματική χαρά και διασκέδαση — ασχέτως εάν πάντοτε είχε τα, σοβαρά, προβλήματά του. Η απόσυρση του ευάριθμου κοινού από τα γήπεδα το μόνο που προωθεί είναι η ανάδειξη των οπαδικών και προσωποπαγών στρατών, προάγοντας τη βία είτε σε αθλητικό είτε σε συνολικό επίπεδο. Και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους όσοι υποβαθμίζουν ή αντιμετωπίζουν απαξιωτικά το χόμπι και το μεράκι εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν και κινούνται γύρω από μια μπάλα.
http://prin.gr/?p=19816
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου