Είχα γράψει πιό παλιά πως ό,τι ζούμε σήμερα εμείς,οι πρόγονοί μας αλλά και οι επόμενες γενιές δέν είναι τίποτε άλλο παρά ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο κόσμους.Από τη μία μεριά είναι ο κόσμος που ζούμε και από την άλλη ένας κόσμος που μέχρι τώρα υπάρχει μόνο στην φαντασία λίγων,ίσως ελάχιστων ανθρώπων που ο καθένας μας με την δύναμή του και τις ιδέες του, επιθυμεί να κάνει πραγματικότητα.
Από τη μία πλευρά είναι ο κόσμος του χρήματος και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.Ο κόσμος της καταστροφής του περιβάλλοντος,των πολέμων, των κοινωνικών ανισοτήτων,της φτώχειας, του ρατσισμού σε όλες του τις μορφές ένας κόσμος όπου οι πολλοί αγωνίζονται μέχρι εξαντλήσεως για να τα βγάλουν πέρα και οι λίγοι απολαμβάνουν τα πλούτη τους που προέρχονται από τον βασανισμό των πολλών.Είναι ένας κόσμος όπου όλοι μας είμαστε σκλάβοι.Κάποιοι είναι πιό ευνοημένοι και κάποιοι είναι βασιλιάδες.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένας κόσμος μέσα στις καρδιές μας που παλεύει να βγεί από το σκοτάδι του σήμερα.Είναι ένας κόσμος που δέν έχει υπάρξει ποτέ,αλλά που οφείλει να υπάρξει.Ένας κόσμος που είναι το αντίθετο του πρώτου.Ένας κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι θα ζούνε αδελφωμένοι με ίσα δικαιώματα χωρίς προστριβές και πολέμους.Ένας κόσμος χωρίς αφέντες και δούλους.Χωρίς κράτη και βασιλιάδες.Με σεβασμό στο περιβάλλον και στα ζώα.
Αλλά αυτός ο τελευταίος κόσμος παραμένει ένα όνειρο στη σκέψη όλων. Μιά ουτοπία που για διάφορους λόγους μπορεί και να μήν υπάρξει ποτέ.Όσο οι άνθρωποι πιστεύουν και στηρίζουν τον άδικο κόσμο του σήμερα,ο δίκαιος κόσμος του αύριο δέν θα έρθει ποτέ.
Σήμερα ένας άνθρωπος από τους ελάχιστους που αγωνίζονται για τον δίκαιο κόσμο βρίσκεται στη φυλακή γι’αυτό ακριβώς.Γιατί τόλμησε να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο.Κατά καιρούς όλοι όσοι τόλμησαν να ονειρευτούν και να φέρουν στην επιφάνεια κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε σήμερα, το πλήρωσαν ακριβά είτε με τη ζωή τους είτε με τον εξοστρακισμό τους στο κοινωνικό περιθώριο και τις αντίστοιχες συνέπειες αυτού.
Προφανώς και η φυλακή δέν μπορεί να συγκριθεί με την σκλαβιά που βιώνουμε οι περισσότεροι που βλέπουμε τα πράγματα εκτός.Αλλά στην θέση της Ηριάννας θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας μας μία μέρα που η δικαιοσύνη και οι νόμοι τους θα αποφάσιζαν πως ακόμη και η σκέψη ενός άλλου κόσμου θα συνιστούσε «προδοσία κατά του έθνους» και «τρομοκρατική πράξη». Σήμερα λοιπόν αρκεί να σχετίζεται κάποιος με τους «τρομοκράτες» για να καταδικαστεί στη φυλακή και τα κατασκευασμένα ή ανύπαρκτα στοιχεία όπως στην περίπτωση Θεοφίλου,να αρκούν για τους διεφθαρμένους εισαγγελείς και δικαστές να εφαρμόσουν με αυστηρότητα τον νόμο.
Στην αντίθετη περίπτωση,άν βέβαια ανήκεις στο διαπλεκόμενο σύστημα,άν δηλαδή είσαι ενεργό μέρος του σκοτεινού και άδικου κόσμου που ζούμε σήμερα έχεις πολλές πιθανότητες να τη βγάλεις καθαρή και στην χειρότερη των περιπτώσεων να καταδικαστείς προσωρινά,έτσι για να ικανοποιηθεί η μονόφθαλμη οπτική της μάζας του σαρβάιβορ.
Η Ηριάννα και οι υποψήφιοι άντρες και γυναίκες σάν την Ηριάννα,αυτοί που η ζωή τους ισορροπεί βασανιστικά ανάμεσα σε δύο κόσμους έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κράτος,μία δικαιοσύνη και ένα συρφετό από μισθοφόρους διεφθαρμένους υπαλλήλους που βρίσκονται μονίμως σε σύγκρουση ιδεολογική ενάντια σε κάθετί που είναι αντίθετο με τον κόσμο και τα συμφέροντα που υπηρετούν και που στην σκέψη και μόνο να έρθει αυτός ο κόσμος που θέλουμε,θα έριχναν και τα παιδιά τους στη φωτιά για να μή συμβεί αυτό.
Υπάρχει όμως κι ένας τρίτος κόσμος μέσα στους δύο κόσμους που συγκρούονται.Είναι ο κόσμος του θεάματος.Είναι ο κόσμος που τοποθετείται η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.Γι’αυτόν τον κόσμο όλα είναι ένα θέαμα.Μία ακόμη είδηση,ένα ακόμη στατιστικό.Αυτός ο κόσμος έχει επιλέξει να είναι ταυτόχρονα θεατής αλλά και αυστηρός κριτής των πάντων,μιάς και παρόλο που επιθυμεί να παραμένει ουδέτερος στα σημαντικά ζητήματα που αφορούν έμμεσα τον ίδιο κατανοεί πως είναι μέρος της κοινωνίας και επιθυμεί ταυτόχρονα να έχει λόγο και άποψη για όλα.
Αλλά παρόλο που διακηρύττει την ουδετερότητά του,μόνο ουδέτερος δέν είναι.Αυτός ο κόσμος κρυμμένος καλά μέσα στα προσωπικά του προβλήματα και στις ιδιωτικές του επιθυμίες,είναι αυτός που έχει δώσει το δικαίωμα στους διεφθαρμένους να ελέγχουν τη ζωή του,να αποφασίζουν για τον κάθε άνθρωπο και να επιβάλλουν ενίοτε δια της βίας τους νόμους τους.Δέν κατανοούν οι άνθρωποι πως οι νόμοι που τους περιβάλλουν εφαρμόζονται από ανθρώπους οι οποίοι είναι πλήρως ελεγχόμενοι και διεφθαρμένοι.Δέν κατανοούν επίσης εδώ ποιός είναι ο πραγματικός τρομοκράτης.Ο πραγματικός τρομοκράτης δέν είναι αυτός που σηκώνει και πυροβολεί ενάντια στο κράτος του τρόμου,της επιβολής της φτώχειας.Ο πραγματικός κλέφτης και τρομοκράτης είναι ο κόσμος του σήμερα.Ο κόσμος που αθωώνει τους πλούσιους εγκληματίες και ενοχοποιεί τους φτωχοδιάβολους.
Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές θα έπρεπε να βρισκόμαστε στους δρόμους όχι να ζητάμε,αλλά να διεκδικούμε και να απαιτούμε τον καλύτερο κόσμο μας.Αλλά ο κόσμος του θεάματος θα ασχοληθεί με το dna σε ένα πιστόλι,με σπασμένες τζαμαρίες,με το τί θα πούνε οι ειδήσεις και θα πέσει με τα μούτρα στην ιντερνετική σύγκρουση.Ο κόσμος του θεάματος λόγω της δειλίας του και της αποδοχής της σκλαβιάς του δέν θα βγεί σήμερα να απελευθερώσει την Ηριάννα αλλά και τον εαυτό του από την μίζερη ζωή του,μιά ζωή που του έχουν επιβάλλει τα κράτη,τα αφεντικά και οι πολιτικοί απατεώνες που ψηφίζει.Ο κόσμος του θεάματος μέχρι σήμερα τουλάχιστον έχει επιλέξει στρατόπεδο.Όσο θα έχει την ελευθερία του να επιλέγει τον καλύτερο από τους χειρότερους πολιτικούς,όσο θα υπάρχει πάντα για αυτόν/ήν ένα σκατοαφεντικό που θα του πετάει ένα μεροκάματο,κι όσο θα ταυτίζεται και θα αισθάνεται περήφανος για τα ανδραγαθήματα άλλων ανθρώπων ή θα ονειρεύεται περασμένα εθνικά μεγαλεία,τόσο θα βυθίζεται στην φτώχεια,στην κατάθλιψη και θα επιτρέπει στους διεφθαρμένους να επιτελούν το σωτήριο έργο τους.
ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου